شیوه های انجام تقلب در صورت های مالی

عمده ترین روش تقلب در صورت های ملی به صورت بیش نمایی

دارایی ها و درامد هاو یاکم نمایی بدهی ها و هزینه ها است.

البته گاهی اوقات عکس موارد یاد شده رخ میده؛یعنی با کم نمایی دارایی ها

یا درامد و بیش نمایی بدهی ها یا هزینه ها تقلب در صورت های مالی صورت

میگیرد.

به طور کلی پنج شیوه متداول برای انجام تقلب در صورت های مالی وجود دارد:

ثبت درامد های واهی:

بدین معنی است که کالا یا خدمتی ارائه نشده اما دفاتر

حساب های دریافتنی بدهکار و درامد بستانکار میشود از نمونه های ان میتوان

به مشتریان جعلی اشاره کرد این نوع تقلب باعث افزایش داراییها و در نهایت

بیش نمایی(بیشتر از واقع نشان دادن)سود خواهد شد و متداول ترین نوع تقلب

صورت های مالی است.

ارزیابی نادرست دارایی ها:

از نمونه های این شیوه میتوان بیش نمایی دارایی های جاری مانند؛

دستکاری حساب موجودی ها را نام برد.با بیش نمایی موجودی پایان دوره

بهای تمام شده کالای فروش رفته کاهش یافته و در نهایت سود بیشتر از واقع گزارش میشود.

مورد دیگر ارزیابی نادرست دارایی ها و سرمایه ای کردن مخارج تحقیق و توسعه به جای

به هزینه منظور کردن انهاست. همچنین, ثبت نکردن هزینه استهلاک دارایی های مشهود و نامشهود

بیش نمایی دارایی ها در زمان تحصیل و ادغام,نشان دادن دارایی ها در صورت های مالی درحالی

که ان دارایی در حقیقت واقع در مالکیت واحد نیست, از دیگرمواردی است که میتوان نام برد.

حذف عمده بدهی ها و هزینه ها:

این کار به منظور بهتر نشان دادن وضعیت مالی انجام میشود مانند؛

ثبت نکردن حساب های پرداختنی و سایر بدهی ها,ثبت کردن درامد ها و سود های تحقق نیافته و

در نظر نگرفتن بدهی های حقوقی انرون در تقلب صورته ای مالی خود این شیوه به کار رفته است.

افشای ناکافی: افشا نکردن تغییر در رویه هاای حسابداری و نخطی ازاصول حسابداری و یاهر اطلاعات

با اهمیت دیگری که در صورت افشا بر نتایج صورت های مالی و تصمیم گیری استفاده کنندگان اثر میگذارد.

از دیگر نمونه ها میتوان به ارائه نادرست ماهیت عملکرد یک بنگاه

ارائه نادرست تصصمیم های مدیریت و افشا نکردن کافی انها اشاره کرد.

استفاده نادرست از تفاوت زمانی:

در این روش درامد های دوره بعد را در دوره جاری شناسایی ودر مقابل هزینه های دوره

جاری را به دوره یا دوره های بعد منتقل میکنند.چرا که این پدیده باعث از

بین رفتن نتایج عملیات عادی و عملکرد شرکت های مذکور میشود. این نوع رسوایی مالی که باعث ایجاد

شک در بازار سرمایه شده, در مواردی منجر به کاهش اعتماد بازارسرمایه شده در مواردی منجر

به کاهش اعتماد بازار سرمایه و فعالان ان به اطلاعات گزارش های مالی شده و در نهایت باعث

به وجود امدن بازارهایی با کارایی ضعیف شده است. از طرفی با هر تقلبی که صورت

میگیرد قابلیت اتکا,کیفیت,شفافیت و یکپارچگی فرایند گزارشگری مالی تضعیف میشود

و مجامع حرف های حسابداری و حسابرسی تحت فشار قرار میگیرند؛ به طوری که درستی

و بی طرفی حرفه حسابرسی خدشه دار میشود و اعتماد عمومی و اطمینان به

حرفه حسابدری و حسابرسی و حسابداری از بین میرود.